zdeptać — dk IX, zdeptaćpczę (zdeptaćpcę), zdeptaćpczesz (zdeptaćpcesz), zdepcz, zdeptaćał, zdeptaćany 1. «depcząc, chodząc zgnieść, zniszczyć; stratować, podeptać» Zdeptać trawnik. Zdeptane grządki. ◊ pot. Niech to kaczki zdepczą, bodaj cię kaczki… … Słownik języka polskiego
deptać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, deptaćpczę || deptaćpce, deptaćpcze || deptaćpce, deptaćpczą || deptaćpcą, deptaćany {{/stl 8}}– podeptać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}zdeptać {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IIa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podeptać — dk IX, podeptaćpczę (podeptaćpcę), podeptaćpczesz (podeptaćpcesz), podeptaćdepcz, podeptaćał, podeptaćany «pognieść, zniszczyć, zabrudzić coś depcząc nogami; zdeptać, stratować» Podeptać trawnik, klomb. Podeptać zapastowaną podłogę. Podeptać… … Słownik języka polskiego
potratować — dk IV, potratowaćtuję, potratowaćtujesz, potratowaćtuj, potratowaćował, potratowaćowany rzad. «zdeptać wielu lub wiele czegoś; stratować coś w wielu miejscach» Konie potratowały jeźdźców. Potratować trawniki, rabaty … Słownik języka polskiego
przedeptać — dk IX, przedeptaćpczę a. przedeptaćpcę, przedeptaćpczesz, przedeptaćdepcz, przedeptaćał, przedeptaćany 1. rzad. «chodząc, depcząc często utorować drogę» Przedeptane ścieżki, alejki. 2. rzad. «chodząc często po jakimś terenie, poznać go dokładnie … Słownik języka polskiego
wydeptać — dk IX, wydeptaćpczę (wydeptaćpcę), wydeptaćpczesz (wydeptaćpcesz), wydeptaćdepcz, wydeptaćał, wydeptaćany wydeptywać ndk VIIIa, wydeptaćtuję, wydeptaćtujesz, wydeptaćtuj, wydeptaćywał, wydeptaćywany 1. «ugnieść, ubić, zniszczyć chodzeniem,… … Słownik języka polskiego
